تحلیل بازنمود نوستالژی(یادمانه ) به مثابه بخشی از هویت فرهنگی در آثار نقاشی دهه 80 ایران

چکیده: هدف از این پژوهش تحلیل چرایی و چگونگی ورود نوستالژی در آثار نقاشی معاصر ایران (ده? 80) با رویکردی توصیفی - تحلیلی می باشد و تلاش شده نشان داده شود پیشین? هنرمندان و تأثیر حوادث و اتفاقات گذشته، بر روحیات و درونیات آنها و بالطبع شکل گیری هویتشان، تا چه حد در خلق آثار با مضامین نوستالژیک از طرف آنان دخیل بوده است.علت انتخاب این موضوع، مشاهد? افزایش موضوعات و مضامین نوستالژیک درنمایشگاه های نقاشی هنرمندان ایران درسالهای اخیر و استقبال از سوی مخاطبان می باشد .بنابراین فرضیه اصلی پژوهش، به این مسئله اختصاص یافت که به نظر می رسد نقاشان این ده? ایران به مقول? نوستالژی به گون? خاص پرداخته اند و فراوانی این موضوع در این دهه، نسبت به سایر دهه ها بیشتر بوده است. فرضی? دوم آنست که در نقاشی نوستالژیک ده?80 ایران، نوعی حسرت نسبت به گذشته و ستایش دیروز و نقد امروز به چشم می خورد .برای آزمون فرضیات با روش کیفی ،علاوه بر منابع اسنادی از مصاحبه و تحلیل آثار 8 تن از هنرمندان ایران (داخل کشور) استفاده شده است. جامع? آماری این پژوهش تمام آثار نقاشی ده? 80 ایران و نمون? آماری، آثار 8 تن از هنرمندان شاخص و همسو با موضوع پژوهش می باشد. نتیجه آنکه در ده? 80 ایران، ورود مضامین نوستالژیک به آثار نقاشی هنرمندان، علی الخصوص هنرمندان جوان نسبت به دهه های پیشین بیشتر شده و هنرمندان در آثار خود به نوعی حسرت به گذشته و نقد حال و آینده را به تصویر می کشند. واژگان کلیدی:نوستالژی،هویت، هویت فرهنگی، نقاشی دهه 80 ایران